امام من !
رضاي من !
ضامن من باش …
من همان آهوي رميده ام
همان که با چشماني غرق تمنا
تو را نظاره مي کند
ضامن من باش
اي ضامن آهو ! …
آهوي رميده ات به دنبال تو
دشتهاي دعا را طي مي کند
و به ياسهاي عاشق سلام مي دهد
طاقت ديدنت رويت را ندارد
شرمنده و سر به زير دارد
از آن رو که آنگونه که بايد نبوده
ولي اينک دلش را
با دو دست تمنا پيشکش مي کند
دلي که سرشار از عشق است
آن هم عشقي الهي
مي داند چنين دلي آلوده نخواهد شد
آرزومند است
ضمانت تو را مي خواهد
بيش از اين سرگردانم نکن
اي مأمن آرامش
ياريم نما …