ستاره عزيزم از صبح كه بيدار شدم اندوه عميقي حس كردم.خوب كه فكر كردم به ياد اوردم كه دوست عزيزم در غم از دست دادن پدر سوگوار است.صفحه كوير را باز كردم تا سطري به عنوان دلداري برايش بنويسم اما صفحه كه باز شد حشمم به ايه زيبايي از قران كريم افتاد كه ستاره خود به او تمسك حسته بود.با خود گفتم ستاره خود ياري دارد كه او را بي نياز از هر ارام بخشي ميكند.سپس اين را زمزمه كردم كه..

پروردگارا ! در بي كسي ها - تنها تويي ارام بخش بي قراران.

تنها تويي شادي فزاي سوگواران.