در کویر هیچ نیست ، نه حرفی ، نه کسی . تنها تند بادی سرگشته وبی آرام ، در این بیکرانگی تشنه همچون روحی تنها وسرگردان ، می وزد ومی نالد و می جوید وفریاد می کشد.
وتو چند گامی از حاشیه ،به درون آی وچشم هایت را با هر دو دستت سایه کن و بی آنکه بخواهی نقد فنی کنی ،به تماشای سرنوشتش بنشین.
با کاروان دل من ، با زاد فرهنگ من ، به درون جاده تاریخ من وبا تازیانه رنجها وشوقهای من بر سینه این کویر بران! تا به بوی سخنم نه به دلالت الفاظم به دل این کویرها راه یابی ودر صمیم این صحرای عمیق گم شوی وتنهایی وغربت وهراس وشکوه و بیکرانگی وملکوت وزیبایی های وحش کویر را تماشا کنی.
گوشه ای از کویر معلمم شریعتی
شاد باشید و پرتوان
