و چون بندگانم از دوری و نزدیکی ام پرسش کنند ، به آنان بگو من به شما نزدیکم ؛ هر که مرا بخواند ، دعای او را مورد اجابت قرار خواهم داد.

بقره - 186

2 ) دیو ستیزه جو ( نتیجه تربیت خودخواهانه )

در داستان ، دیو ستیزه جو ، بازتاب رفتار خود را در آیینه می بیند و تا زمانی که کسی را بیابد که دوستش داشته باشد و او نیز ، به طور متقابل ، او را دوست بدارد ، محکوم به ماندن در تبعید و تنهایی است ؛ تا این یک زن جوان روستایی به طور اتفاقی ، سر از قصر در می آورد و پیشنهاد می کند که در برابر نجات زندگی پدرش ، آزادی خود را فدا کند . دیو به سرعت می پذیرد و فکر می کند که اگر بتواند زندانی خود را تحت کنترل درآورد و در قصر نگه دارد، زن به تدریج او را به عنوان هیولا می پذیرد . دیو که شاهد پرپر شدن گل برگهای گل سرخ بود ، با خودپسندی ، این واقعه را به عنوان عشق تعبیر می کند و امیدوار است که شاید طلسم آن پیرزن در هم شکسته شود.

وقتی زن جوان از قبول پیشنهادهای او سریاز می زند ، دیو ستیزه جو به او حمله می کند و این نماد رفتار انسان ها در جامعه فعلی ما است ؛ یعنی سرزنش دیگران به خاطر مشکل های مان . با سوء استفاده از دیگران برای به دست آوردن آن چه می خواهیم ‌، به دیگران  وابسته می شویم و اغلب با تلاشی بیهوده برای حل مشکل ها ، به خشونت متوسل می شویم.

افراد خودخواه ، با حمله به کسانی که مخالف عقیده های آنان هستند ، سعی می کنند به زور ثابت کنند که حق با آنان است . این مشکل در صورتی قابل حل است که انسان ها در قبال بهروزی دیگران ، خوشحال شوند و از احساس مسؤولیت برخوردار باشند. از جاروجنجال دست برداشته و به سخنان یکدیگر گوش بدهند.

منبع  : « امپراطوری ذهن » /  منصور بهرامی

برای درک شاهزاده دیو صفت و اینکه چگونه دچار آن سرنوشت غم انگیز شد ، داستان  باید به چهار بخش تقسیم شود :

1 )  شاهزاده خود شیفته ( تربیت خودخواهانه)

شاهزاده خودخواه ، هر چه می خواست ، در اختیار داشت که این در ظاهر برایش وضعیت جالبی بود . این وضعیت ، در مورد کودکان ما نیز صادق است؛ زیرا ما بزرگترها متاسفانه تمایل داریم شاهزاده ها و شاهزاده خانم های خود را خودخواه بار آوریم و این کار را با توجه بیش از حد یا با محروم کردن بیش از اندازه انجام می دهیم.

دوران کودکی باید زمان تغییر از خودخواهی اولیه ، به تقسیم و شراکت باشد تا فرد بتواند مقابله با محرومیت ، نارضایتی و غلبه بر شکست را بیاموزد.

خانواده های کودک محور ، باعث ایجاد حس غیرطبیعی و خودپسندانه در شاهزادگان و شاهزاده خانم ها می شوند و رشد رابطه های گسترده و محبت آمیز را سست می سازند. به همین دلیل ، شاهزاده خودپسند و مغرور ، به پیرزنی که در مقابل سرپناه ، یک شاخه گل سرخ به او هدیه می داد با دیده تحقیر نگاه می کرد.

هر اندازه ،مسؤولیت برآورده شدن خواسته های فرزندانمان را خود به عهده بگیریم ، در واقع آنان را از استقلال و خودکفا بودن دور کرده ایم و قدرت و توان انجام کار را از آنها گرفته ایم . افرادی که احساس می کنند نمی توانند خود کفا باشند ، از عزت نفس پایین تری برخوردار هستند ؛ در نتیجه درصدد کسب تایید بیرونی برمی آیند.

منبع  : « امپراطوری ذهن » /  منصور بهرامی

فیلم اخیر ساخته «والت دیسنی» رو دیدین؟ یعنی دیو ودلبر

پیام فیلم ، این گونه منتقل می شود : باید تعبیرهای قدیمی و متعصبانه را در رابطه با نقش مردان وزنان کنار بگذاریم ؛ این تعبیرها امروزه دیگر معتبر نیستند. در زندگی واقعی ، زیبایی به چشم بیننده است و « دیو خودخواهی » صرف نظر از مقام ، موقعیت و جنسیت ،‌ می تواند در درون همه ما باشد.

روزگاری در سرزمین دورافتاده ای ، شاهزاده ای جوان در قصر باشکوهی زندگی می کرد . ازآن جا که او هر چه دلش می خواست به دست می آورد ،آدم خودخواه و نامهربانی شده بود.دریک شب زمستانی ، پیرزن فقیری به قصر رسید و گفت که اگر درآن شب سرد به او پناه بدهد ، درعوض ، یک شاخه گل سرخ به او خواهد داد. شاهزاده که دیدن ظاهر آن پیرزن گدا را ناخوشایند می پنداشت با تمسخر گفت که برود و دیگر مزاحم او نشود.

پیرزن یک بار دیگر ، شاخه گل را به طرف او گرفت و گفت که شاهزاده نباید گول ظاهر را بخورد ،اما وقتی شاهزاده دوباره جواب رد به او داد و بیرونش کرد ؛ پیرزن ، ناگهان به افسونگری زیبا مبدل شد . شاهزاده که شگفت زده شده بود ، سعی کرد عذرخواهی کند و دل او را به دست بیاورد ؛ اما دیگر دیر شده بود ، چون دختر دیده بود که در  قلب شاهزاده جوان ، عشقی نیست و به عنوان مجازات ، او را به یک دیو زشت و وحشتناک مبدل کرد و بعد قصر را با تمام ساکنانش با یک طلسم ، افسون کرد.

دیو که از ظاهر وحشتناک خود شرمگین بود ، خود را در داخل قصر پنهان کرد و فقط یک آیینه جادویی به عنوان تنها پنجره به جهان برایش باقی ماند . گل سرخی نیز که گلی جادویی بود ، فقط تا سن 21 سالگی باطراوت باقی می ماند ؛ اگر او می توانست کسی را دوست داشته باشد و پیش از افتادن آخرین برگ گل ، دلش را به دست آورد ، طلسم شکسته می شد ؛ در غیر اینصورت محکوم بود که تا ابد مانند یک دیو زندگی کند.

با گذشت سالها ، دیو تمام امید خود را از دست داد . حتی اگر می توانست کسی را دوست بدارد ، چه کسی حاضر بود یک دیو را دوست داشته باشد؟

این نگرانی ، همان چیزی است که بسیاری از رابطه ها را تحت تاثیر قرار داده و به نابودی می کشاند. پیام « دیو و دلبر» بیشتر از همه ، این است که عشق ، تجربه ارزشمندی است که صرف نظر از تامین نیازها به آن ، روی می آوریم. عشق حقیقی ، این است که شریک زندگی و دیگر اطرافیانی که آنان را دوست دارید، آزاد بگذارید ، نه اینکه آنان را به تملک خود درآورید.

در رابطه های خود به جای تملک ، فرد مقابل را آزاد بگذارید ؛ احساس حسادت را از خود دور کنید ، به جای این که نگران باشید آیا چیزی به دست می آورید یا خیر ، بیشتر ببخشید. به تفاوت عشق ، طلب تایید و مقبولیت از دیگران ، به منظور خنثی ساختن ترس از طرد شدن ، توجه داشته باشید.

شما چطور رفتار می کنید ؟ ایا به دیگران کمک می کنید تا بتوانند آزادانه پرواز کنند یا امید دارید که فقط در کنار شما بمانند و تاییدتان کنند؟ البته انگیزه های انسان ، همواره آمیخته به هم هستند ؛ اما بهترین راه تضمین عشق کسانی که برای تان مهم هستند ، این است که آنان را توانمند سازید ؛ به طوری که بتوانند تا حد امکان ، فردی مستقل و ارزشمند شوند. نمونه متضاد در این مورد عبارت است از :  تلاش کنید تا فردی دوست داشتنی باشید ، اما هرگز دنبال به دست آوردن عشق دیگران نباشید .

وقتی دیگران احساس کنند به جای این که فقط به فکر منافع خود باشید ، منافع آنان را هم در نظر می گیرید ، کم کم به شما اعتماد می کنند . این اساس تمام دوستی ها و ازدواج های سالم  و در عین حال ، کلید خدمت به مشتری و کسب رضایت او نیز هست . کار شما ، فقط عقد قرارداد نیست ؛ بلکه پی ریزی یک رابطه بلند مدت بر مبنای اعتماد متقابل و گفت و گوی صادقانه است.

برای درک شاهزاده دیو صفت و این که چگونه دچار آن سرنوشت غم انگیز شد ، در ادامه به بقیه داستان در چهار بخش خواهیم پرداخت ....

منبع  : « امپراطوری ذهن » /  منصور بهرامی

تفاوت ها را بپذیریم و به نیاز و احساس هم احترام بگذاریم.

هیچ انسانی در سطح دنیای مادی ، شبیه دیگری نیست ؛ پس سازگاری را پله پله رشد دهیم و در کنار این تفاوت ها ‍، عشق و مهرورزی ، دوستی و صداقت و سکوت وصبر را به عنوان اصل های مشترک زندگی همزیستی خود بپذیریم و در سایه آن ، از زندگی خود لذت ببریم.

سعی کنیم همیشه لبخندی حاکی از آرامش و سکوت ، در چهره مان هویدا باشد.

خنده ، موسیقی روح است و انسان های مقابل را به سمت ما جذب می کند. حتی هنگامی که می خواهیم جواب دوستی یا شخصی راپشت تلفن بدهیم ، بهتر است لبخندی بر لب داشته باشیم.

ادامه دارد..........

یک چند پی زینت و زیور گشتیم

                                                          در عهد شباب

یک چند پی دانش و دفتر گشتیم

                                                         کردیم حساب

چون واقف از این جهان ابتر گشتیم

                                                         نقشی است بر آب

دست از همه شستیم و سمندر گشتیم

                                                      یارب دریاب

بی نواترین انسان کسی است که من انسانی او فریاد بزند و از فلسفه و هدف حیاتش بپرسد و آن انسان همان حیات طبیعی و شؤون آن را به عنوان هدف نشان دهد.

فلسفه و هدف زندگی / علامه محمد تقی جعفری

شما بزرگترین معجزه ی طبیعت هستید وهرگز نه در گذشته ونه در آینده مانند شما نبوده و نخواهد بود ...

باور کنید

اعیاد مبارک ،  شاد باشید